21. Naar huis voor het weekend!

Donderdagavond hebben we nog wel urine afgenomen, omdat het misschien zo is dat Jolijns nieren heel hard aan het werk zijn om haar zuurgraad naar beneden te halen. Dit bleek inderdaad ook het geval en we zijn vrijdag alsnog begonnen met bicarbonaat, in de hoop dat haar lijfje wat minder hard hoeft te werken om het lactaat eruit te krijgen.

Daarnaast zijn we de continue voeding langzaam weer aan het opbouwen naar voedingsmomenten. Omdat ze sinds de start van de continue voeding de onrust liet zien (en ook met continue flow van ORS), hopen we dat het terugbrengen van momenten (en dus een hogere hoeveelheid voeding in minder tijd) ook minder onrustmomenten geeft. Of in ieder geval meer goede momenten. Want vanaf vorige week heb ik nog maar amper lachjes gezien bij Jolijn en dat is best wel heel lastig. Ik zou haar graag weer zien lachen en dan weten dat ze zich goed genoeg voelt hiervoor. Hopelijk gaat dit lukken met de medicatie en de nieuwe manier van voeden.

Wat vooral heel erg fijn was, was dat we te horen hebben gekregen dat we het weekend naar huis mogen. Dit was vanaf het begin altijd al ons doel. We willen graag thuis zijn met z’n allen. Ook Jolijn gaat gewoon beter thuis, dus hoe eerder hoe beter. We moeten maandag nog wel weer terugkomen, maar voor nu kunnen we gelukkig gaan genieten van het weekend met z’n vieren. Ook vrijdag was verder weer een goede dag, dus we hebben echt goede hoop dat we een staat kunnen vinden waarin we lekker thuis kunnen zijn, met eventueel de hulp die we daarbij nodig hebben. Maar thuis zijn is zoveel beter dan in het ziekenhuis zijn. Hoewel de zorg in het ziekenhuis echt fantastisch is, de verpleging daar is zo enorm lief en begaan met ons. Dat is echt zo enorm fijn. En ook de artsen zijn open, communiceren prettig en staan klaar voor onze vragen. En eigenlijk iedereen die geen arts of verpleegkundige is ook. Hoewel in het ziekenhuis zijn niet fijn is, en al helemaal niet als je door zoiets gaat, alle medewerkers daar hebben het voor ons echt veel makkelijker gemaakt.

 Maar voor nu zijn we lekker thuis en gaan we daar even van genieten (wel waren we vrijdagavond al direct weer terug in het ziekenhuis omdat Jolijn haar sonde eruit had getrokken… niet handig, maar gelukkig heel snel opgelost).