21. Naar huis voor het weekend!
Daarnaast zijn we de continue voeding langzaam weer aan
het opbouwen naar voedingsmomenten. Omdat ze sinds de start van de continue
voeding de onrust liet zien (en ook met continue flow van ORS), hopen we dat het
terugbrengen van momenten (en dus een hogere hoeveelheid voeding in minder
tijd) ook minder onrustmomenten geeft. Of in ieder geval meer goede momenten.
Want vanaf vorige week heb ik nog maar amper lachjes gezien bij Jolijn en dat
is best wel heel lastig. Ik zou haar graag weer zien lachen en dan weten dat ze
zich goed genoeg voelt hiervoor. Hopelijk gaat dit lukken met de medicatie en
de nieuwe manier van voeden.
Wat vooral heel erg fijn was, was dat we te horen hebben
gekregen dat we het weekend naar huis mogen. Dit was vanaf het begin altijd al
ons doel. We willen graag thuis zijn met z’n allen. Ook Jolijn gaat gewoon
beter thuis, dus hoe eerder hoe beter. We moeten maandag nog wel weer
terugkomen, maar voor nu kunnen we gelukkig gaan genieten van het weekend met
z’n vieren. Ook vrijdag was verder weer een goede dag, dus we hebben echt goede
hoop dat we een staat kunnen vinden waarin we lekker thuis kunnen zijn, met
eventueel de hulp die we daarbij nodig hebben. Maar thuis zijn is zoveel beter
dan in het ziekenhuis zijn. Hoewel de zorg in het ziekenhuis echt fantastisch
is, de verpleging daar is zo enorm lief en begaan met ons. Dat is echt zo enorm
fijn. En ook de artsen zijn open, communiceren prettig en staan klaar voor onze
vragen. En eigenlijk iedereen die geen arts of verpleegkundige is ook. Hoewel
in het ziekenhuis zijn niet fijn is, en al helemaal niet als je door zoiets
gaat, alle medewerkers daar hebben het voor ons echt veel makkelijker gemaakt.