Weer aan het werk… Of nou ja, dat was de bedoeling. Toen
ik een jaar geleden aangaf dat ik in verwachting was, zei ik ook direct dat ik
pas weer zou starten als de kleine ongeveer 5/6 maanden oud zou zijn. Omdat
vandaag de eerste dag na de herfstvakantie is hier, leek het me een mooi moment
om weer te beginnen. Hoe anders is dat gelopen. Al enige tijd geleden besloot
ik dat ik nog niet zou gaan werken, omdat dit me te veel zou zijn, ongeacht hoe
het zou lopen. En wat ben ik nu enorm blij dat ik die keuze destijds heb
gemaakt. Ik zou niet hebben geweten hoe ik de zorg voor Jolijn, de onzekerheid
en de onrust had moeten combineren met mijn werk. Het is ook echt heel fijn dat
werk hier volledig begrip voor had en dat ik mijn verlof heb kunnen verlengen
tot aan de kerstvakantie. Hoe het dan gaat lopen, weet ik nog niet, maar voor
nu heb ik in ieder geval nog even de ruimte om me op thuis te richten.
Afgelopen week had Lucas vakantie en dat was wel heel
prettig. Gewoon rustig de ochtend starten en niet haasten om op tijd op school
te zijn. Verder hebben we ook niet zo heel veel gedaan. We wilden eigenlijk op
vakantie in de herfstvakantie (een paar weken terug hadden we het daarover),
maar met hoe het nu met Jolijn gaat, durven we dat niet aan. Woensdag ben ik
met Lucas, Jolijn en een vriendje van Lucas naar de Flierefluiter geweest. Dit ging
gelukkig heel goed met Jolijn, waardoor Lucas nog even lekker kon spelen. Het
is fijn dat we dat soort dingen nog wel kunnen doen, ondanks dat Jolijn de
autorit over het algemeen niet zo fijn vindt.
Verder zijn we nu helemaal over op het koolhydraatbeperkt
dieet (het ging in 3 stappen). Ze krijgt nu ongeveer de helft koolhydraatvrije
voeding en de helft normale voeding. Dit lijkt ze goed te verdragen en we zien
ook wel iets meer rust bij Jolijn. Helaas zijn ook de onrustige momenten er ook
nog wel veel. Vooral ’s avonds zitten we vaak met haar op schoot en valt ze
niet zelf in slaap en kunnen we haar niet wegleggen. Soms slaapt ze bij ons dan
wel goed, soms blijft ze heel lang hangen in haar onrust. Ook ’s nachts is het
nu vrij onrustig. Waar ze eerder altijd goed doorsliep, word ik nu meerdere
keren per nacht wakker van haar. Soms slaapt ze snel weer door, soms duurt het
langer. Morgen gaan we weer naar het ziekenhuis om te kijken wat haar bloedwaarden
nu zijn en kunnen we zien wat het dieet voor effect heeft.
Verder was gisteren echt een heel bijzondere dag omdat we
toen een cameraman van Stichting Living Memories over de vloer hadden. Hij
heeft ongeveer 2 uur bij ons gefilmd en dat was echt op het moment dat Jolijn
goed ging. Ze heeft gelachen met Lucas, we hebben haar in bad gedaan en we zijn
nog even naar de speeltuin gelopen. Precies zoals onze dagen nu zo’n beetje
verlopen (als Lucas niet naar school hoeft). Ik ben echt heel benieuwd naar het
resultaat, maar ben nu al enorm blij en dankbaar dat we dit hebben gedaan.
