9. Kinderopvang en loslaten

Het was een drukke week die week. Op donderdag zijn we namelijk ook nog naar de kinderopvang geweest. Jolijn zou in oktober gaan starten, maar we wisten niet of ze het wel zouden aandurven met haar zorg. Gelukkig vonden ze dat geen enkel probleem. Ze had tot die tijd in principe niet heel veel meer zorg nodig, behalve wat meer voedingsmomenten. Maar er komen ook vaak genoeg baby’s van 10-12 weken die datzelfde nodig hebben. Het enige verschil is dat Jolijn wat ouder is.

Hoewel de opvang heel welwillend was in het opvangen van Jolijn, merkte ik wel dat ik er nog absoluut niet aan toe was om te gaan werken. Er is zo ontzettend veel gebeurd in de afgelopen tijd en de zorg voor Jolijn is best wel intensief. Ik durfde haar slecht over te laten aan anderen, vooral ook omdat het met voedingen nog zo lastig was. Haar groei ging nu goed, maar wel alleen doordat ik (en Jeroen) er zo enorm mee bezig waren. Als een keer een fles niet goed ging, vond ik dat heel moeilijk. En omdat ik Jolijn goed ken en haar goed kan lezen, weet ik wat ik wel en niet kan doen. Anderen kunnen dat (logisch…) niet en dat zorgde er soms voor dat de flessen niet goed gingen. Voor mij was het enorm moeilijk om dat over te geven (ook iets met controle houden ofzo…) en het in een keer volledig overgeven naar een opvang was voor mij ook wel een ding. Daarbij merk ik ook dat ik mentaal een enorme klap heb gehad afgelopen tijd. Mijn werk daar ook nog bij hebben, zou te veel zijn. Ik was daarom ook heel blij dat er op mijn werk goed werd meegedacht en dat het goed was als ik later zou beginnen dan na de herfstvakantie. Nu kunnen we de opvang ook rustig opbouwen en geeft het mij ook meer gelegenheid om te leren loslaten.