9. Kinderopvang en loslaten
Hoewel de opvang heel welwillend was in het opvangen van
Jolijn, merkte ik wel dat ik er nog absoluut niet aan toe was om te gaan werken.
Er is zo ontzettend veel gebeurd in de afgelopen tijd en de zorg voor Jolijn is
best wel intensief. Ik durfde haar slecht over te laten aan anderen, vooral ook
omdat het met voedingen nog zo lastig was. Haar groei ging nu goed, maar wel
alleen doordat ik (en Jeroen) er zo enorm mee bezig waren. Als een keer een
fles niet goed ging, vond ik dat heel moeilijk. En omdat ik Jolijn goed ken en
haar goed kan lezen, weet ik wat ik wel en niet kan doen. Anderen kunnen dat
(logisch…) niet en dat zorgde er soms voor dat de flessen niet goed gingen.
Voor mij was het enorm moeilijk om dat over te geven (ook iets met controle
houden ofzo…) en het in een keer volledig overgeven naar een opvang was voor
mij ook wel een ding. Daarbij merk ik ook dat ik mentaal een enorme klap heb gehad
afgelopen tijd. Mijn werk daar ook nog bij hebben, zou te veel zijn. Ik was
daarom ook heel blij dat er op mijn werk goed werd meegedacht en dat het goed
was als ik later zou beginnen dan na de herfstvakantie. Nu kunnen we de opvang
ook rustig opbouwen en geeft het mij ook meer gelegenheid om te leren loslaten.